Music: Tsku Izuml / Lyncs: Michio Yamagami
Ai-shiau sono toki ni kono yo ha tomaru no
Toki no nai sekai ni futari ha iku no yo
Yoru ha nagarezu hoshi mo kienai
Ai no uta hibiku dake
Ai-shiau futari no tokei ha tomaru no yo
Tokei ha tomaru no
Σαν αγαπάμε ο ένας τον άλλο, το παροδικό αυτού του κόσμου προτίθεται να σταματήσει
ώστε να διαβούμε έτσι οι δυο μας , μια πραγματικότητα δίχως χρόνο
όπου δε θα κυλά η νύχτα, ούτε θα ξεθωριάζουν τ’άστέρια,
αλλά που θα αντηχεί απλά το τραγούδι της Αγάπης
Αγαπιόμαστε, κι έτσι το ρολόι του χρόνου μας σταματά
Το ρολόι του χρόνου μας σταματά…
Το παραπάνω τραγούδι είναι γιαπωνέζικο (πρωτότυπος τίτλος Yoake no Scat) και ερμηνεύτηκε για πρώτη φορά από την 65χρονη σήμερα Saori Yuki το 1969. Ο τίτλος του έχει μεταφραστεί στα αγγλικά ως ‘Song for a new Dawn’, αλλά (= Τραγούδι για μια καινούργια αυγή, ένα καινούργιο ξεκίνημα), ωστόσο η κυριολεκτική του ερμηνεία στα ιαπωνικά είναι μάλλον «βγαίνω από το σκοτάδι». Έγινε πρωτοφανής διεθνής επιτυχία, ενώ οι πωλήσεις του έφτασαν το 1,5 εκατομμύριο, κάνοντας την τραγουδίστρια και ηθοποιό ευρύτερα γνωστή.
Διασκευάστηκε εν συνεχεία το 2011 από τους Pink Martini, μια μπάντα – μικρή ορχήστρα όπως αυτοαποκαλείται- που ιδρύθηκε το 1994, όταν ο ιδρυτής της Thomas Lauderdale, φοιτητής του Χαρβαρντ και με όνειρο να ασχοληθεί στο μέλλον με την πολιτική, δεν έβρισκε αρκετά ενδιαφέρουσα τη μουσική που ακουγόταν σε πολιτικές εκδηλώσεις και διάφορες εκδηλώσεις συγκέντρωσης χρημάτων, και θέλησε έτσι να δημιουργήσει ένα είδος μουσικής που να συνδυάζει πολλούς και διαφορετικούς ήχους και ακούσματα και να αρέσει τόσο σε συντηρητικούς όσο και φιλελεύθερους. Η μουσική του είχε στόχο να στρέψει το πολιτικό ενδιαφέρον σε θέματα όπως το περιβάλλον, τα ανθρώπινα δικαιώματα, την εκπαίδευση κτλ.
Μάλιστα, το πρώτο άλμπουμ τωνPink Martini, Sympathique, που κυκλοφόρησε από την Heinz Records το 1997 , πουλώντας πάνω από 1,3 εκατομμύρια αντίγραφα παγκοσμίως (!), εκτός των άλλων περιελάμβανε και διασκευή του τραγουδιού «Τα Παιδιά του Πειραιά» και μάλιστα στα ελληνικά.
Τo 2011 το καινούργιο άλμπουμ των Pink Martini «1969» -που περιλαμβάνει και το Yoake no Scat- έγινε ολόκληρο σε συνεργασία με τη Saori Yuki . Ο Thomas Lauderdale ανακάλυψε τη μουσική της Saori Yuki σε ένα δισκάδικο της πόλης του, όταν το εξώφυλλο ενός δίσκου της του κίνησε το ενδιαφέρον, ενώ με την πρώτη κιόλας ακρόαση αγάπησε τη μουσική και τη φωνή της γιαπωνέζας ερμηνεύτριας…
Τέλος, η διασκευή που ακούγεται παραπάνω -και είναι για μένα ίσως και η καλύτερη έκδοση του τραγουδιού- έγινε πέρυσι, από το ελληνικό γυναικείο συγκρότημα Marsheaux και το πρωτοάκουσα στον ραδιοφωνικό σταθμό pepper 96.6.
Οι Marsheaux είναι συγκρότημα ηλεκτρονικής (synthpop) μουσικής από τη Θεσσαλονίκη. Τα δύο μέλη του συγκροτήματος, Μαριάνθη και Σοφία, μετακόμισαν στην Αθήνα το 2000 όπου και σχημάτισαν το συγκρότημα. Ο ήχος τους παραπέμπει ευθέως στην ηλεκτρονική μουσική των πρώτων χρόνων της δεκαετίας του 1980. Το όνομα του συγκροτήματος προέρχεται από την ένωση της πρώτης συλλαβής του κάθε ονόματος των δυο μελών.
Απολάυστε το… Γιατί, κάθε στιγμή που αναπνέουμε, είναι κατάλληλη για ένα νέο ξεκίνημα…Για μια έξοδο από το σκοτάδι που έχουμε μέσα μας…
Καλή αρχή σε όλους!
Να σου πω την αλήθεια δεν το είχα ξανακούσει και αν και δεν είναι ακριβώς το στυλ μουσικής που ακούω, το άκουσα ευχάριστα.
Καλό μας ξεκίνημα 🙂 .
PS. Η πιτσιρίκα στο βίντεο όλα τα λεφτά
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Το συγκεκριμένο τραγούδι είναι από τις μελωδίες που αγγίξαν την ψυχή μου, κόλλησα σαν το πρωτοάκουσα. Γενικά τα μουσικά μου ακούσματά μου ποικίλουν και κάθε φορά εκπλήσσομαι με το πόσο μεγάλη είναι η δύναμη της μουσικής και ενός τραγουδιού τόσο διαφορετικού από τα προηγούμενα που μπορεί να έχω ακούσει, πόσο η μουσική μπορεί να φέρει κοντά τόσο διαφορετικούς ανθρώπους και πολιτσμούς. Έψαξα από περιέργεια να βρω και την μετάφραση των στίχων του και τότε κόλλησα περισσότερο. Τόσο απλά λόγια, μα τόσο αληθινά…
Η πιτσιρίκα μου θυμίζει την παιδικη μου ηλικία. Μερικές φορές είναι όλα τόσο απλά…
Σχεδιάζεις στο τετράδιο της ζωής σου το ρούχο που θέλεις να φορέσεις και σαν δεν βρίσκεις κάτι πλουμιστό να το φτιάξεις, αρκείσαι στα υλικά που έχεις γύρω σου, σαν τις…κουρτίνες του σπιτιού σου! Αρκεί το φόρεμα που θα φοράς κάθε φορά στη ψυχή σου, να το διαπερνά κόκκινη κλωστή δεμένη, στην ανέμη τυλιγμένη, με όνειρα παραμυθιού και τη θέρμη της αγάπης…
Μεγαλώνοντας τείνουμε να ξεχνάμε πόσο εύκολο είναι αυτό…
Καλό μας ξεκίνημα, κορίτσι μου!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Το τραγούδι πολύ καλό και όλο το βίντεο κλιπ απλό και τρυφερό, είναι απ’ αυτά που εκπέμπουν θετικούς κραδασμούς χωρίς κουλτουριάρικες φλυαρίες!
Ευτυχώς που δεν το είχε δει ο μικρός μου γιος που κάποια στιγμή έκανε τεράστιες τρύπες στις κουρτίνες του δωματίου του, «για να μπαίνει πιο πολύ φως, μαμά»… μου είπε! 😉
Ai- shi au futuri no tokei ha tomaru no yo…
AΦιλάκια και καλή μας συνέχεια! 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ο σκηνοθέτης μαγισσούλα το είπε αυτό;
Ε, βέβαια, κρύβανε στο παιδί το φως που του χρειαζόταν και δεν ήταν σωστή η οπτική του γωνία!!!
🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ναι ο σκηνοθέτης της ζημιάς, (Υδροχόος) μέχρι να μεγαλώσει είχε καταστρέψει από καναπέδες, μηχανήματα, πλυντήρια… μέχρι με κοπίδι έκοβε όλα τα ξύλινα σκαλίσματα από τα έπιπλα, ζωγράφιζε τοίχους, σεντόνια και πήγαινε σχολείο και μέσα από τα ρούχα του φορούσε την στολή του super man! .. τι να πρωτοθυμηθώ!!!!!!!!!!! τραγικό… 😦
🙂 🙂 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Εμ, από μάγισσα ζωγράφο καλλιτέχνιδα ήταν δυνατόν να μην βγει ένα δημιουργικό, ανήσυχο καλιτεχνικό πλασματάκι; Ααχ, ακούγονται τρελά όλα αυτά (έκοβε τα σκαλίσματα; θέε μου!) αλλά κάτι τέτοια που ακούω με κάνουν όλο και περισσότερο να επιθυμώ να αποκτήσω (δεν έχω ακόμα) παιδάκι…(μέχρι τώρα δεν χτυπούσε βλεπεις δυνατά το βιολογικό ρολόγι… και άρχισε (άρχισε; – ζυγος) να χτυπάει μέσα στην κρίση…Είμαι ντιπ για ντιπ που θα έλεγε και η γιαγιούλα μου…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Σαν αγαπάμε ο ένας τον άλλο, το παροδικό αυτού του κόσμου προτίθεται να σταματήσει…..
ΕΙΘΕ!!!!!!!!!!!
Δεν το είχα ξανακούσει!!!!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο